35 lat później…

– Po 35 latach, mimo że żyjemy w wolnej Polsce trzeba powiedzieć ze smutkiem, że tamten czas nie został rozliczony. Ja jako przedstawiciel młodego pokolenia chciałbym podziękować tym wszystkim, którzy nie dali sobie złamać kręgosłupa a dziś wobec prób przekłamywania historii trzeba powiedzieć stanowcze „Nie” – mówił Prezydent Miasta Stalowej Woli Lucjusz Nadbereżny 13 grudnia podczas oficjalnych obchodów rocznicy wprowadzenia Stanu Wojennego.

Pierwsze uroczystości odbyły się już 11 grudnia w niedzielę. W Domu Katechetycznym przy Bazylice Konkatedralnej Matki Bożej Królowej Polski w Stalowej Woli otwarta została wystawa „A jutro jest nieznane… Podziemna Solidarność w Stalowej Woli w latach 1982-1989”, po niej odbył się koncert dedykowany ludziom Solidarności, którzy swoim życiem dali świadectwo miłości do Ojczyzny. Requiem Gabriela Faure wykonała Krakowska Młoda Filharmonia, połączone chóry Sanktuarium Jana Pawła II i Zespołu Państwowej Szkoły Muzycznej w Krakowie pod dyrekcją Tomasza Chmiela oraz soliści Katarzyna Oleś-Blacha i Marcin Wolak.
12 grudnia natomiast widzowie mogli obejrzeć film Dionizego Garbacza „Trzynastego była niedziela”.

13 grudnia, dokładnie 35 lat po ogłoszeniu stanu wojennego, przypominano o minionych latach. Przed bramą nr 3 Huty Stalowa Wola grupa rekonstrukcyjna przedstawiła inscenizację historyczną Strajku i wprowadzenia Stanu Wojennego, autorstwa Podkarpackiego Stowarzyszenia Miłośników Militariów.

Wydarzenia pokazywały dzień z grudnia 1981 roku, po wprowadzeniu stanu wojennego. Kordon milicji, ORMO, UB, milicyjna nysa, petardy, świece dymne, kamienie, stroje i rekwizyty z epoki. Na ulicach odbywał się handel, sklepowe półki świeciły pustkami. Osoby rozprowadzające nielegalnie ulotki godzące we władze były szykanowane, bite pałkami i aresztowane. Strajk pracowników sprzeciwiających się komunistycznemu reżimowi, interwencja oddziału ZOMO rozpędzająca manifestację, aresztowania, prześladowania i przemoc fizyczna wobec zatrzymanych. Taką rzeczywistość mieszkańcy Stalowej Woli przeżyli, a podczas uroczystości mogli sobie przypomnieć i docenić spokój dnia dzisiejszego.

– W 1981 roku jeszcze nie było mnie na świecie. Ktoś mógłby spytać co ten gówniarz może o tym powiedzieć. Pewnie tak, ale chciałbym jako przedstawiciel młodego pokolenia bardzo mocno ukłonić się i podziękować tym wszystkim, którzy w tamtych czasach mieli odwagę i przez ostatnie 35 lat mieli odwagę wyznawać prawdziwe zasady. Dla nas, młodego pokolenia, jesteście wzorem i to na państwa postawach chcemy budować sprawiedliwą Polskę. – mówił Prezydent Lucjusz Nadbereżny. – Przez ten okres wielokrotnie zostaliście Państwo okłamani, odarci z marzeń tamtych lat solidarności. Dzisiaj nadszedł czas aby spełnić te marzenia. Ale aby je spełnić porzućmy nienawiść, porzućmy podziały. Ks. Maliński tak pięknie pisał: „Nie podnoś kamienia, którym w ciebie rzucono, bo podnosząc go zarazisz się nienawiścią. W ten sposób upodobnisz się do swoich wrogów”. Nie łapmy tego kamienia, bo w ten sposób zginiemy – dodał.

Po oficjalnych uroczystościach pod krzyżem przy bramie nr 3, uformował się Marsz Milczenia, który przeszedł do Bazyliki Konkatedralnej, gdzie została odprawiona Msza Święta. Po Mszy natomiast w domu parafialnym odbyło się wspólne śpiewanie piosenek z okresu stanu wojennego.

O 19.30 Prezydent Miasta Lucjusz Nadbereżny w imieniu samorządu i mieszkańców w oknie Urzędu Miasta zapalił Światło Wolności, by uczcić wszystkich tych, którzy 35 lat temu cierpieli i ginęli w wyniku represji reżimu generała Jaruzelskiego.